Elikagai larrialdia saharar errefuxiatuen kanpamentuetan. Oinarrizko saskia babestea

Gauza jakina denez, covid-19aren pandemia hau mundu osoko bizitzako sektore anitzetan aurreikus ezin daitezkeen irismenen ondorio izaten ari da, eta dagoeneko oso egoera prekarioan eta ahulean dauden zenbait herriren (errefuxiatuen kanpamentuak, adibidez) egoerari gehitzen ari zaizkio. Ekoizpenaren, merkataritzaren, garraioaren eta beste sektore batzuen paralisi globalaren ondorioz, agenda asko berrantolatu egin behar izan dira, eta, batzuetan, bertan behera utzi besterik ez dira egin. Horrek zuzenean eragiten die errefuxiatu horiei, nazioarteko laguntzaren eta lankidetzaren mende baitaude erabat.

Dena dela, birusa agertu eta epidemia globaltzat katalogatu eta berehala, larrialdiko zelula bat eratu genuen Saharako agintariek, plan orokor bat eta sektoreko beste batzuk prestatu eta haien jarraipena egiteko ardura zuena, berehalako erantzun gisa. Orain arteko emaitzak onak izan dira, baina egoera larritu egin da, bigarren kutsatze boladan 25 kasu erregistratu dira eta. Lehen aipatu dugun bezala, nazioartearen babesa eta elkartasuna beharrezkoak dira hori ezartzeko. Esku-hartzerik ez badago, hiru hilabete barru stock-hausturan izango dira 230.000 pertsona; eta horri, arestian aipatutako kopuruari beste 77.232 pertsona gehitzen badizkiogu, Pam-ak hartzen ez dituztenak, egoera benetan kezkagarria da. Osasun prekarioa eta baliabiderik ez izatea dela eta (elikadura, medikamentuak, ekipoak, ur eta hondakin garraioa), birusa, nahiz eta sistema ondo antolatuta egon, Tindufera iritsi da. Hori dela eta, egoeraren larritasuna konponduko duen premiazko ekintzarako deia egin behar dugu.